Γιάννης Πανούσης, 09/03/2013
Τον θεωρούσαν ξεπερασμένον
αλλά κανείς δεν τον έβλεπε
…
να επιστρέφει μοναχός
από το μέλλον
Σπ. Κατσίμης, Δελτίο καιρού

αλλά κανείς δεν τον έβλεπε
…
να επιστρέφει μοναχός
από το μέλλον
Σπ. Κατσίμης, Δελτίο καιρού

Αναρωτιέμαι αν τα έθνη, όσο και οι άνθρωποι, μπορούν να ζουν και να
μεγαλουργούν χωρίς οράματα. Είναι πράγματι γεγονός ότι στο παρελθόν, η
λέξη/σύνθημα «όραμα» είχε καταχρηστικά χρησιμοποιηθεί, καθώς ενεπλάκη σε
κομματικούς διαξιφισμούς ή εκλήθη να καλύψει ιδεολογικά/πολιτικά κενά.
Από τη διαπίστωση όμως αυτή, μέχρι να επιχειρούμε να πείσουμε έναν ολόκληρο
λαό ότι όλα αυτά είναι «άνευ ουσίας», ότι το μεδούλι της παρουσίας μας στη γη
δεν είναι άλλο από την (πλασματική ή πραγματική) άνοδο του ατομικού βιοτικού μας
επιπέδου, υπάρχει νομίζω απόσταση (ανάλογη με αυτήν που χωρίζει έναν άνθρωπο από
έναν κλώνο ή ένα ρομπότ). Πέραν της κοσμοθεωρητικής αλλά και υπαρξιακής
διάστασης, η υιοθέτηση μιας τέτοιας εκδοχής θα’ χει τουλάχιστον δύο άμεσες
επιπτώσεις.
Κατά πρώτον, στη συνείδηση του κόσμου θα αντικατασταθούν οι ηγέτες με τους
γραφειοκράτες και οι ήρωες με τους (υπο)λογιστές ή τους τραπεζίτες.