Περί χρεών και ελλειμμάτων

Άιντε, πέζεψε. Κι ο Θεός να σε βοηθάει

Θωμάς Ψύρρας, Μαράν Αθά

• Αναρωτιόμαστε (δικαιολογημένα;): σε ποιον χρωστάμε πρωτίστως;
• στους έξω – δανειστές
• στους μέσα – καταχραστές
• στους παντός καιρού οπορτουνιστές
• στους τραπεζίτες

Υπάρχουν, βέβαια, και αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν χρωστάμε σε κανένα συμψηφίζοντας την Ιστορία μας (στην οποία δεν συμμετείχαν ουδόλως ή ερμηνεύουν κατά το δοκούν) με τις παθογένειες της οικονομίας μας. Άλλοι πιστεύουν βαθύτατα ότι χρωστάμε… της Μιχαλούς.

• Αναρωτιόνται (δικαιολογημένα;): ποιο έλλειμμα είναι, κυρίως, υπεύθυνο για την κατάστασή μας;
  • της μη – εμπιστοσύνης στους θεσμούς της χώρας
  • της ανεπάρκειας και αναποτελεσματικότητας ελέγχων
  • της κοινωνικής συναίνεσης
  • της διαχειριστικής επιμέλειας

Ορισμένοι διατείνονται ότι η Δημοκρατία μας είναι ελλειμματική ή και ότι απουσιάζει εντελώς η πολιτική ηθική από τους δημόσιους λειτουργούς.
Άλλοι πιστεύουν ότι είναι εθνικό κουσούρι το να είμαστε μπαταχτσήδες.
Είτε έτσι το δούμε είτε αλλιώς, είτε το νόμισμα έχει δύο όψεις (μία ευρώ και μία δραχμή), αυτοί που δεν χρωστάνε τίποτα και δεν πρέπει να τους κληροδοτήσουμε ελλειμματικό μέλλον είναι τα παιδιά μας.
Αν αυτός είναι ο στόχος, και όχι η μεταξύ μας αέναη μέχρι και ανιαρή αντιπαράθεση για το ποιος φταίει περισσότερο, τότε αριστεροί – δεξιοί, βολεμένοι – ανασφαλείς, εργοδότες – εργαζόμενοι πρέπει να συστρατευθούμε για να βγούμε ξανά στο φως της Ιστορίας.
Αν το πετύχουμε τότε θα έχουμε χρόνο για να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε για τις ιδεολογικές μας διαφορές και να (κατα)δικάσουμε  τους ενόχους.
Αν δεν το πετύχουμε τότε θα μείνουμε στο σκοτάδι του Χάους, όπου δεν θα έχει διαφορά ο φίλος από τον εχθρό, αφού οι Ερινύες της Ήττας θα μας κυνηγάνε όλους.