Η συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς στην Κυβέρνηση και η ιδεολογική τρομοκρατία που ασκούν κυρίως κατά του Φώτη Κουβέλη και των μελών της ΔΗΜΑΡ τα κόμματα του αντιευρωπαϊκού τόξου.
Δεν μασάω. Ειλικρινά δεν με αγγίζουν οι κατηγόριες.
Επιτέλους οι σκέψεις, τα οράματα, οι πρακτικές του Λεωνίδα Κύρκου και του ΚΚΕ (εσωτ) γίνονται πράξεις.
Τότε οι πολιτικές αυτές ηττήθηκαν πανηγυρικά. Επικράτησαν κατά κράτος οι τριτοκοσμικές Ανδρεϊκές προτάσεις για εναγκαλισμούς με τον Μπααθισμό, Τιτοϊσμό και Κανταφισμό και ο Ζαχαριαδισμός του ΚΚΕ. Επικράτησαν τότε οι λογικές του δήθεν αριστερόστροφου απόλυτου λαϊκισμού για συγκρούσεις των δύο κόσμων και του "ένα είναι το κόμμα" και κανένα άλλο δεν δικαιούται να ομιλεί.
Επικράτησαν οι λογικές των απολυτοτήτων, του μη διαλόγου, της μη συναίνεσης, των μονοκομματικών αυταρχισμών, των αποκλεισμών κάθε ανεξάρτητης φωνής, της κομματικής κυριαρχίας σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Όλα αυτά δημιούργησαν το πελατειακό κράτος, τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, την εκτεταμένη διαφθορά και φοροδιαφυγή, τη γιγάντωση των διαπλεκομένων με το κόμμα-κράτος επιχειρηματικών ομίλων. Η αριστερά αντί να συγκλίνει με τις πολιτικές των Ευρωπαϊκών αριστερών κομμάτων συνέχιζε αμέριμνη τις Ασσαντικές και Μπρεζνιεφικές πρακτικές.
Δεν με αγγίζει η ιδεολογική τρομοκρατία του κόμματος όχι με τις δώδεκα αλλά με τις δύο συνιστώσες, που έχουν ως ιδεολογικό πρόταγμα η μεν μία τον Μπααθισμό, η δε άλλη τον Ζαχαριαδισμό.
Είμαι ενθουσιασμένος που μετά από εβδομήντα χρόνια άρχισε να δημιουργείται κουλτούρα, διαλόγου και συναίνεσης. Μετά από εβδομήντα χρόνια που η αριστερά άλλοτε επέλεγε από μόνη της την απομόνωση και άλλοτε οι πολιτικές της συναίνεσης και της συμμετοχής ηττήθηκαν, ήλθε η ώρα να συμμετάσχει στην άσκηση της πολιτικής. Ήλθε η ώρα η αριστερά, στην οποία εγώ πιστεύω, να αποκτήσει ευρωπαϊκό πρόσημο. Οι δυνάμεις του Πασοκικού λαϊκισμού είναι ακόμα πολιτικά και αριθμητικά ισχυρές, αλλά εμφανώς αποδυναμωμένες. Δεν τους μένει παρά η ιδεολογική τρομοκρατία.
Γνωρίζω καλά ότι η Κυβέρνηση που δημιουργήθηκε δεν είναι Κυβέρνηση της αριστεράς. Δεν έχω καμία απολύτως ψευδαίσθηση ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, λόγω συμμετοχής της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δεν αναμένω παραδείσους. Τα πράγματα θα παραμείνουν πολύ δύσκολα. Η χώρα έχει πτωχεύσει και όποιος δεν το βλέπει αυτό, αιωρείται σε άλλο στερέωμα. Όμως επιτέλους ξεκίνησε η κατάρρευση, λόγω της συμμετοχής της αριστεράς, της λογικής της κομματικής παντοδυναμίας, που τόσο κακό έκανε στον τόπο. Μπήκαν προοδευτικές λογικές στο κείμενο της προγραμματικής σύγκλισης. Η χώρα και ιδίως η ασθενέστερη οικονομικά τάξη μπορεί να ελπίζει σε κάτι, έστω και λίγο, καλύτερο.
Και επειδή δεν μπορώ να μην γκρινιάξω.
Επιθυμούσα διαφορετική τη συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς στην Κυβέρνηση.
Όχι σε επίπεδο προσώπων. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι η εκτελεστική εξουσία πρέπει να ασκείται από τα προβεβλημένα από τα κόμματα και τα ΜΜΕ στελέχη.
Το διαφορετικό που θα επιθυμούσα από τη Δημοκρατική Αριστερά ήταν να απαιτήσει συμμετοχή στους πιο δύσκολους Κυβερνητικούς τομείς.
Για παράδειγμα θα έπρεπε να ζητήσει να καταλάβει τη θέση του Υφυπουργού επί των δημοσίων εσόδων. Ήταν ευκαιρία. Να κάνουμε πράξη αυτό που λέμε. Ότι είναι δυνατόν να κτυπηθεί η φοροδιαφυγή και ότι η γιγάντωσή της είχε πολιτικά και πελατειακά αίτια λόγω της διαπλοκής.
Ακόμα θα μπορούσαμε να ζητήσουμε την κυβερνητική θέση της διαχείρισης των φαρμάκων. Να κτυπήσουμε την υπερκοστολόγηση των φαρμάκων, τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, να πετύχουμε τη δραστική αύξηση των γεννοσήμων με ενίσχυση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, να καταφέρουμε τεράστια εξοικονόμηση δαπάνης και ταυτόχρονα να έχουν πρόσβαση οι πολίτες στα φάρμακα που πράγματι χρειάζονται.
Θα έπρεπε να μπούμε στα δύσκολα. Για να αποδείξουμε ότι η πρόταση μας έχει ουσία και περιεχόμενο.
Κώστας Καραπαύλος. Υποψήφιος βουλευτής με την ΔΗΜ.ΑΡ. στην Αργολίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου